- 45 - ROTTERDAM INSIGHT MAGAZINE 2021 Wat een verhaal, zeg. Heb je nog iets aan de crash overgehouden? “Ik heb er een gat in mijn geheugen aan overgehouden. Van mijn leven vóór mijn 16e kan ik mij bijna niets meer herinneren. Het is een zwart gat. Het is niet zo dat ik mij thuis elke keer opnieuw moet voorstellen. En ik loop ook niet per ongeluk bij de buurvrouw naar binnen. Maar toch... het is natuurlijk best heftig. Héél soms, als ik in mijn oude buurtje in Hillegersberg rondloop, dan krijg ik flashbacks. Dan komen herinneringen aan vroeger terug. Ik wist bijvoorbeeld opeens weer, dat ik als jochie een Romeinse kaars had aangestoken. Het leek me wel een leuk idee om daar gaatjes mee te branden in de luifel van een winkel. Totdat Oom Agent me zag. Ik werd opgepakt en mocht kiezen: een strafblad of een taakstraf bij Bureau Halt. Geef mij dat strafblad maar, zei ik. Maar mijn vader riep: ‘Neehee! Je gaat die taakstraf doen’. Uiteindelijk heb ik kauwgom moeten krabben in Ahoy. Ja, als kind was ik een boefje, haha." Denk je nog wel eens aan het race-ongeluk in Amerika? “Het klinkt misschien raar, maar daar mag je als racer niet te lang bij stilstaan. Je weet dat je in mijn vak met je leven speelt. En vlak na de crash besefte ik natuurlijk heel goed dat ik vreselijk veel mazzel heb gehad. Ik had hartstikke dood kunnen zijn. Een vriend van me verongelukte datzelfde jaar. Een andere vriend brak zijn rug. Het is heel verdrietig, maar je móét door. Het is net als met een val van een paard. Je moet dan snel weer op een paard klimmen, anders wordt het een permanente angst. Ik was fit en herstelde snel na de klap. Acht weken later zat ik weer in de raceauto en ging het avontuur weer verder. Al zijn er altijd momenten dat ik mij een gezegend mens vind. Ik kan het wel navertellen..." Je bent één van de vrolijkste verschijningen op televisie. Maar een paar jaar geleden heb je een grote tegenslag te verwerken gekregen. Bij jouw 2-jarige dochtertje Jada werd nierkanker met uitzaaiingen geconstateerd. Hoe heb je die periode beleefd? “Het was een krankzinnige tijd. Ik heb meer dan 150 dagen in het ziekenhuis gewoond om Jada te supporten. Onze wereld stond compleet op z’n kop. Alles waarvan je denkt dat het belangrijk is, is opeens níét meer belangrijk. Álles draaide nog maar om één ding: de gezondheid van onze kleine prinses. Als sportman en als mens ben ik nog nooit zo verschrikkelijk diep gegaan. Ik bleef wel werken als Formule 1-analist bij Ziggo Sport. Dat deed ik bewust. Om niet 24/7 in het ziekenhuis te zijn. Het televisiewerk was in die tijd mijn uitlaatklep. Na zo’n avond nam ik mijn positieve mindset mee naar mijn meiden. Ik denk dat dit heel belangrijk is geweest. Laatst kreeg ik de vraag: Wat is je mooiste overwinning geweest? Ik antwoordde: ‘Dat was de overwinning met Jada samen. Die staat met stip op één." “Wat mij in die periode op de been heeft gehouden? Dat was de enorme vechtlust van Jada. Ik heb zelf altijd heel hard moeten vechten voor alles. Het lijkt soms misschien dat allles mij is komen aanwaaien. Dat ik als bijdehand pikkie zo even makkelijk naar Formule 1 ging. Maar ik heb er echt heel veel voor moeten laten. Ik heb er ook hard voor moeten knokken. Ik heb mindere momenten gehad, die me als mens hebben gemaakt tot wie ik nu ben. Jada heeft al op zo’n jonge leeftijd al zo hard moeten vechten. Ik had het liever anders gezien, maar ik weet zeker dat ze daardoor een heel sterk meisje is en wordt. Wij zeggen thuis niet voor niets: Samen sterk. Ik ben zo ongelofelijk trots op mijn kleine meid. Ze is nu ruim twee jaar schoon. Het gaat heel goed met haar. Mooi hè?! Een kanjer is het." Tot slot: wat betekent de Rotterdamse haven voor jou? “Ik heb op veel plekken gewoond. Van Engeland en Italië tot Amerika en Monaco. Maar Rotterdam is echt mijn stadje. Ik ben door de liefde verhuisd naar Amsterdam. Toch voel ik mij écht thuis in de Havenstad. Ik ben dan ook heel blij dat ik binnenkort weer helemaal in Rotterdam werk. Ik heb hier mijn vrienden, veel ondernemers uit de haven. Ik houd van de mentaliteit. Die is uniek. Het is een gevoel, dat haast niet is uit te leggen." “Ik houd van de haven. Ons familiebedrijf in kranen werkte natuurlijk veel samen met havenbedrijven. Telkens als ik door de haven vaar, geniet ik enorm. Dat is nog meer geworden, sinds ik een paar jaar geleden een schip met 20 duizend containers bezocht. Ik mocht zelf ook met een kraan zo’n zeecontainer op het schip zetten. Of dat me goed af ging? Nou, ik denk dat die nou ergens in de oceaan drijft, haha." DE VRIENDEN VAN SANDER
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=