Rotterdam Insight 2020 #4

ONDERWEG NAAR EEN NIEUW NORMAAL Wat staat ons allemaal nog te wachten was de vraag waar ik het voorwoord in de vorige editie van Rotterdam Insight mee afsloot. Treffender had ik destijds niet kunnen afsluiten, want het antwoord op deze impliciete vraag weten we inmiddels: COVID-19. Waar in eerste instantie iedereen nog aannam dat een dergelijk virus vooral in Azië zou heersen, weten wij vandaag wel beter. In Noord-Italië slaat het Coronavirus als eerste land in Europa genadeloos toe, maar ook andere landen ontspringen de dans niet. Wij ook niet. We hebben in no-time te maken met een pandemie, waar de huidige generaties in Nederland toch volledig onbekend mee zijn. In ons land ontvlamt het virus tijdens Carnaval en is vooral de wintersport een bron van besmetting voor vele landgenoten. Onze gezondheidszorg raakt volkomen overbelast en de overheid besluit tot een intelligente lockdown, een maatregel die voor ons in vredestijd ongekend is. Ons sociale leven ligt volledig op zijn gat en de economie valt in een diepe recessie. We geven elkaar geen hand meer, we moeten anderhalve meter afstand tot elkaar bewaren en kwetsbare groepen in onze samenleving, zoals ouderen en mensen met gezondheidsproblemen, raken min of meer geïsoleerd. Iedereen weet wat ‘social distancing’ is en wat het betekent. Onwerkelijk, maar harde realiteit. Scholen gaan dicht, de horeca op slot, musea, theaters en schouwburgen worden gesloten, zowel festivals als concerten worden steevast geannuleerd en de Nederlandse voetbalcompetitie is stilgelegd en wordt ook niet meer hervat. Langzaam maar gestaag ontstaan discussies of het indammen van het virus wel ten koste moet blijven gaan van de schade die dit aanricht voor onze economie. Het zijn immers benoem- de risicogroepen en oudere mensen in onze maatschappij die het meest te vrezen hebben. Een duivels en moreel dilemma om daar objectief stelling in te nemen, laat staan om over te moeten besluiten. Feit is wel dat een ongebreidelde en ongecontroleerde besmetting onder de bevolking uiteindelijk zal leiden tot angst, uitstel van investeringen en een neerwaartse impact op consumptieve bestedingen, waardoor de economie ook hard geraakt zal worden. Ondertussen wordt er in de Rotterdamse haven gewoon gewerkt, al is de term ‘gewoon’ onder deze omstandigheden natuurlijk volkomen misplaatst. Niks is gewoon meer als wij ons realiseren waar wij met het virus mee te maken hebben. Als onderdeel van vitale processen in ons land is het echter wel van groot belang dat de goederenstroom op gang blijft en de logistiek onophoudelijk doordraait om in onze primaire levensbehoeften te kunnen blijven voorzien. Een basisvereiste is hierbij wel dat er veilig gewerkt moet kunnen worden en dus zijn overal maatregelen getroffen om dat te faciliteren. Werkplek- ken worden met plexiglas afgeschermd, kantines worden gesloten of met beperkte bezetting ingericht, shiftwissels worden anders georganiseerd en waar mogelijk wordt zoveel mogelijk thuis gewerkt. Tot op de dag van vandaag kunnen we concluderen dat wij er met elkaar in zijn geslaagd om de bedrijvigheid in de haven onophoudelijk en volledig op peil te houden. Inmiddels zien wij positieve effecten van de lockdown en worden de genomen maatregelen meer en meer versoepeld. Op 1 juli is er zelfs sprake van een verdere, grootschalige verruiming met handhaving van een aantal gedragsregels. Een afstand van anderhalve meter is nog steeds de norm, maar blijft bij toepassing in de praktijk voor de nodige hoofdbrekens zorgen. Toch is het goed nieuws. Het sluit niet uit dat de economie kan opveren en zich weer zou kunnen gaan herstellen. We hebben echter wel te maken met de onzekerheid of er een tweede uitbraak van het virus komt. We hopen met z’n allen dat dit niet gebeurt dan wel dat de besmettingsomvang beheersbaar kan blijven. De besmettingspiek is voorbij, maar het virus is echt niet zo maar weg. Veel zal afhangen van ons eigen gedrag en onze eigen discipline. - 6 - ROTTERDAM INSIGHT MAGAZINE 2020